ورود
اعضا:
<-PollName->
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
| تفاوت نگرشي در شيوه هاي آموزش ژاپنيها و ايراني ها |  |
 |
| 12 اسفند 1390,ساعت 13:08:32 | |
|
ژاپني ها در همان کلاس اول دبستان ، با بچه هايشان اتمام حجت مي کنند ، و به نوعي آنان را مي ترسانند ! درس اول هم جغرافيا است ؛ نقشه جغرافيايي ژاپن را مقابل دانش آموزان ميگذارند و مي گويند : ببينيد اين ژاپن کوچك ماست ، ژاپن ما نفت ندارد ، گاز ندارد ، معدن ندارد ، زمينش بسيار محدود است و جمعيتش نيز زياد و شلوغ است . و ،،، بدين ترتيب ليستي از « نداشته هايشان » را به بچه ها گوشزد ميکنند ، و خيلي خيلي ظريف و خودماني بچه هايشان را مي ترسانند !!!
در نظام آموزشي ژاپن ، فهرست مشاغل مورد نياز و مورد لزوم جامعه را از همان اول کار ، به « بچه ها » گوشزد ميکند ، حتي حجم موضوعات آموزشي کتابهاي درسي در ژاپن ، يک سوم اروپا است ، چون ژاپنيها معتقدند « عمق » بسيار بهتر از « وسعت » دانستن است ! ..................................................................................... حالا اين را مقايسه کنيد با کتابهاي درسي و حتي رسانه هاي ايران ،،، از هر جناح و هر طيف ، از مخالف و موافق ،،، که از همان اول ، مدام در گوش بچه ها مي خوانند : « اي ايران ، اي مرز پرگهر ، سنگ کوهت در و گوهر است » و ... الي آخر ،،، در دبستان هم ، اولين درس ما تاريخ است ، نه براي عبرت ، بلکه شرح « افتخارات گذشته » . اگر نقشه جغرافيايي گربه گونه ايران را هم مقابل بچه ها بگذارند ، باغرور ميگويند : بچه ها ببينيد ! « ايران همه چيز دارد ! ايران نفت دارد ، گاز دارد ، جنگل دارد ، دريا دارد ، و ... » . ونتيجه اش اين ميشود ، احساس « داشتن » و « غناي کامل » . يعني درست تفكري كه در بيشتر جهان عرب حاكم است . وايجاد تلفيقي از تنبلي اجتماعي و حتي طلبکاري قومي ، که به اشتباه به آن ميگوييم غرور ملي ... با اين وصف ، کودکان و جوانان و مديران و نسل جديد ما بايد براي چه « چيزي » تلاش کنند ؟ ( آيا چيزي كم داريم ؟ ) اين ميشود که بچه هاي ما فکر و ذکرشان دکتر شدن ميشود ، مهندس شدن و خلبان شدن ،،، يعني شغلهاي رويايي و به شدت مادي – که نفع و رفاه « شخص » در آن حرف اول و آخر را ميزند نه نياز کشور !!! تازه با اين اوصاف ، خود ، به اين هدف هم نرسيده اند ، بلكه دكتر و مهندس شدن و ... هدفي است كه از بزرگترها در ذهن بچه ها نهادينه ميشود ! هدفي نهادينه شده براي زندگي « شخصي » بهتر ، نه زندگي « اجتماعي » بهتر !!! آيا تا به حال به اين موضوع انديشيده بوديد ؟؟؟ |
| تفاوت نگرشي در شيوه هاي آموزش ژاپنيها و ايراني ها | |
|
| 12 اسفند 1390,ساعت 13:08:32 | |
|
ژاپني ها در همان کلاس اول دبستان ، با بچه هايشان اتمام حجت مي کنند ، و به نوعي آنان را مي ترسانند ! درس اول هم جغرافيا است ؛ نقشه جغرافيايي ژاپن را مقابل دانش آموزان ميگذارند و مي گويند : ببينيد اين ژاپن کوچك ماست ، ژاپن ما نفت ندارد ، گاز ندارد ، معدن ندارد ، زمينش بسيار محدود است و جمعيتش نيز زياد و شلوغ است . و ،،، بدين ترتيب ليستي از « نداشته هايشان » را به بچه ها گوشزد ميکنند ، و خيلي خيلي ظريف و خودماني بچه هايشان را مي ترسانند !!!
در نظام آموزشي ژاپن ، فهرست مشاغل مورد نياز و مورد لزوم جامعه را از همان اول کار ، به « بچه ها » گوشزد ميکند ، حتي حجم موضوعات آموزشي کتابهاي درسي در ژاپن ، يک سوم اروپا است ، چون ژاپنيها معتقدند « عمق » بسيار بهتر از « وسعت » دانستن است ! ..................................................................................... حالا اين را مقايسه کنيد با کتابهاي درسي و حتي رسانه هاي ايران ،،، از هر جناح و هر طيف ، از مخالف و موافق ،،، که از همان اول ، مدام در گوش بچه ها مي خوانند : « اي ايران ، اي مرز پرگهر ، سنگ کوهت در و گوهر است » و ... الي آخر ،،، در دبستان هم ، اولين درس ما تاريخ است ، نه براي عبرت ، بلکه شرح « افتخارات گذشته » . اگر نقشه جغرافيايي گربه گونه ايران را هم مقابل بچه ها بگذارند ، باغرور ميگويند : بچه ها ببينيد ! « ايران همه چيز دارد ! ايران نفت دارد ، گاز دارد ، جنگل دارد ، دريا دارد ، و ... » . ونتيجه اش اين ميشود ، احساس « داشتن » و « غناي کامل » . يعني درست تفكري كه در بيشتر جهان عرب حاكم است . وايجاد تلفيقي از تنبلي اجتماعي و حتي طلبکاري قومي ، که به اشتباه به آن ميگوييم غرور ملي ... با اين وصف ، کودکان و جوانان و مديران و نسل جديد ما بايد براي چه « چيزي » تلاش کنند ؟ ( آيا چيزي كم داريم ؟ ) اين ميشود که بچه هاي ما فکر و ذکرشان دکتر شدن ميشود ، مهندس شدن و خلبان شدن ،،، يعني شغلهاي رويايي و به شدت مادي – که نفع و رفاه « شخص » در آن حرف اول و آخر را ميزند نه نياز کشور !!! تازه با اين اوصاف ، خود ، به اين هدف هم نرسيده اند ، بلكه دكتر و مهندس شدن و ... هدفي است كه از بزرگترها در ذهن بچه ها نهادينه ميشود ! هدفي نهادينه شده براي زندگي « شخصي » بهتر ، نه زندگي « اجتماعي » بهتر !!! آيا تا به حال به اين موضوع انديشيده بوديد ؟؟؟ |
| تفاوت نگرشي در شيوه هاي آموزش ژاپنيها و ايراني ها | |
|
| 12 اسفند 1390,ساعت 13:08:32 | |
|
ژاپني ها در همان کلاس اول دبستان ، با بچه هايشان اتمام حجت مي کنند ، و به نوعي آنان را مي ترسانند ! درس اول هم جغرافيا است ؛ نقشه جغرافيايي ژاپن را مقابل دانش آموزان ميگذارند و مي گويند : ببينيد اين ژاپن کوچك ماست ، ژاپن ما نفت ندارد ، گاز ندارد ، معدن ندارد ، زمينش بسيار محدود است و جمعيتش نيز زياد و شلوغ است . و ،،، بدين ترتيب ليستي از « نداشته هايشان » را به بچه ها گوشزد ميکنند ، و خيلي خيلي ظريف و خودماني بچه هايشان را مي ترسانند !!!
در نظام آموزشي ژاپن ، فهرست مشاغل مورد نياز و مورد لزوم جامعه را از همان اول کار ، به « بچه ها » گوشزد ميکند ، حتي حجم موضوعات آموزشي کتابهاي درسي در ژاپن ، يک سوم اروپا است ، چون ژاپنيها معتقدند « عمق » بسيار بهتر از « وسعت » دانستن است ! ..................................................................................... حالا اين را مقايسه کنيد با کتابهاي درسي و حتي رسانه هاي ايران ،،، از هر جناح و هر طيف ، از مخالف و موافق ،،، که از همان اول ، مدام در گوش بچه ها مي خوانند : « اي ايران ، اي مرز پرگهر ، سنگ کوهت در و گوهر است » و ... الي آخر ،،، در دبستان هم ، اولين درس ما تاريخ است ، نه براي عبرت ، بلکه شرح « افتخارات گذشته » . اگر نقشه جغرافيايي گربه گونه ايران را هم مقابل بچه ها بگذارند ، باغرور ميگويند : بچه ها ببينيد ! « ايران همه چيز دارد ! ايران نفت دارد ، گاز دارد ، جنگل دارد ، دريا دارد ، و ... » . ونتيجه اش اين ميشود ، احساس « داشتن » و « غناي کامل » . يعني درست تفكري كه در بيشتر جهان عرب حاكم است . وايجاد تلفيقي از تنبلي اجتماعي و حتي طلبکاري قومي ، که به اشتباه به آن ميگوييم غرور ملي ... با اين وصف ، کودکان و جوانان و مديران و نسل جديد ما بايد براي چه « چيزي » تلاش کنند ؟ ( آيا چيزي كم داريم ؟ ) اين ميشود که بچه هاي ما فکر و ذکرشان دکتر شدن ميشود ، مهندس شدن و خلبان شدن ،،، يعني شغلهاي رويايي و به شدت مادي – که نفع و رفاه « شخص » در آن حرف اول و آخر را ميزند نه نياز کشور !!! تازه با اين اوصاف ، خود ، به اين هدف هم نرسيده اند ، بلكه دكتر و مهندس شدن و ... هدفي است كه از بزرگترها در ذهن بچه ها نهادينه ميشود ! هدفي نهادينه شده براي زندگي « شخصي » بهتر ، نه زندگي « اجتماعي » بهتر !!! آيا تا به حال به اين موضوع انديشيده بوديد ؟؟؟ |
| تفاوت نگرشي در شيوه هاي آموزش ژاپنيها و ايراني ها | |
|
| 12 اسفند 1390,ساعت 13:08:32 | |
|
ژاپني ها در همان کلاس اول دبستان ، با بچه هايشان اتمام حجت مي کنند ، و به نوعي آنان را مي ترسانند ! درس اول هم جغرافيا است ؛ نقشه جغرافيايي ژاپن را مقابل دانش آموزان ميگذارند و مي گويند : ببينيد اين ژاپن کوچك ماست ، ژاپن ما نفت ندارد ، گاز ندارد ، معدن ندارد ، زمينش بسيار محدود است و جمعيتش نيز زياد و شلوغ است . و ،،، بدين ترتيب ليستي از « نداشته هايشان » را به بچه ها گوشزد ميکنند ، و خيلي خيلي ظريف و خودماني بچه هايشان را مي ترسانند !!!
در نظام آموزشي ژاپن ، فهرست مشاغل مورد نياز و مورد لزوم جامعه را از همان اول کار ، به « بچه ها » گوشزد ميکند ، حتي حجم موضوعات آموزشي کتابهاي درسي در ژاپن ، يک سوم اروپا است ، چون ژاپنيها معتقدند « عمق » بسيار بهتر از « وسعت » دانستن است ! ..................................................................................... حالا اين را مقايسه کنيد با کتابهاي درسي و حتي رسانه هاي ايران ،،، از هر جناح و هر طيف ، از مخالف و موافق ،،، که از همان اول ، مدام در گوش بچه ها مي خوانند : « اي ايران ، اي مرز پرگهر ، سنگ کوهت در و گوهر است » و ... الي آخر ،،، در دبستان هم ، اولين درس ما تاريخ است ، نه براي عبرت ، بلکه شرح « افتخارات گذشته » . اگر نقشه جغرافيايي گربه گونه ايران را هم مقابل بچه ها بگذارند ، باغرور ميگويند : بچه ها ببينيد ! « ايران همه چيز دارد ! ايران نفت دارد ، گاز دارد ، جنگل دارد ، دريا دارد ، و ... » . ونتيجه اش اين ميشود ، احساس « داشتن » و « غناي کامل » . يعني درست تفكري كه در بيشتر جهان عرب حاكم است . وايجاد تلفيقي از تنبلي اجتماعي و حتي طلبکاري قومي ، که به اشتباه به آن ميگوييم غرور ملي ... با اين وصف ، کودکان و جوانان و مديران و نسل جديد ما بايد براي چه « چيزي » تلاش کنند ؟ ( آيا چيزي كم داريم ؟ ) اين ميشود که بچه هاي ما فکر و ذکرشان دکتر شدن ميشود ، مهندس شدن و خلبان شدن ،،، يعني شغلهاي رويايي و به شدت مادي – که نفع و رفاه « شخص » در آن حرف اول و آخر را ميزند نه نياز کشور !!! تازه با اين اوصاف ، خود ، به اين هدف هم نرسيده اند ، بلكه دكتر و مهندس شدن و ... هدفي است كه از بزرگترها در ذهن بچه ها نهادينه ميشود ! هدفي نهادينه شده براي زندگي « شخصي » بهتر ، نه زندگي « اجتماعي » بهتر !!! آيا تا به حال به اين موضوع انديشيده بوديد ؟؟؟ |
ژاپني ها در همان کلاس اول دبستان ، با بچه هايشان اتمام حجت مي کنند ، و به نوعي آنان را مي ترسانند !
درس اول هم جغرافيا است ؛ نقشه جغرافيايي ژاپن را مقابل دانش آموزان ميگذارند و مي گويند : ببينيد اين ژاپن کوچك ماست ،
ژاپن ما نفت ندارد ، گاز ندارد ، معدن ندارد ، زمينش بسيار محدود است و جمعيتش نيز زياد و شلوغ است .
و ،،، بدين ترتيب ليستي از « نداشته هايشان » را به بچه ها گوشزد ميکنند ، و خيلي خيلي ظريف و خودماني بچه هايشان را مي ترسانند !!!
در نظام آموزشي ژاپن ، فهرست مشاغل مورد نياز و مورد لزوم جامعه را از همان اول کار ، به « بچه ها » گوشزد ميکند ،
حتي حجم موضوعات آموزشي کتابهاي درسي در ژاپن ، يک سوم اروپا است ، چون ژاپنيها معتقدند « عمق » بسيار بهتر از « وسعت » دانستن است !
.....................................................................................
حالا اين را مقايسه کنيد با کتابهاي درسي و حتي رسانه هاي ايران ،،، از هر جناح و هر طيف ، از مخالف و موافق ،،،
که از همان اول ، مدام در گوش بچه ها مي خوانند : &laq
نظرات شما عزیزان:
ادامه مطلب